ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ

Η νόσος του Πάρκινσον ανήκει σε μία κατηγορία νευρολογικών παθήσεων που αποκαλούνται διαταραχές της κίνησης και τούτο διότι αν και προσβάλλει και άλλα συστήματα του οργανισμού, τα εμφανέστερα συμπτώματά της είναι τα κινητικά.

Τα τέσσερα κυριότερα κινητικά συμπτώματα της νόσου είναι:

• ο τρόμος (τρεμούλα) που εντοπίζεται στα χέρια και τα πόδια, καθώς και στο σαγόνι,
• η δυσκαμψία των άκρων και του κορμού,
• η βραδυκινησία, που σημαίνει ότι ελαττώνεται η ταχύτητα των κινήσεων και χάνονται οι αυθόρμητες και αυτόματες κινήσεις (πχ η αιώρηση των χεριών όταν βαδίζουμε, η έκφραση του προσώπου) και
• οι διαταραχές στην στάση και την ισορροπία του σώματος που αναγκάζουν το σώμα να κλίνει προς τα μπρος ή προς τα πίσω και προκαλούν συχνές πτώσεις και κακώσεις.

Διαταραχές που δυνατόν να συνυπάρχουν ή και να προηγούνται των κινητικών συμπτωμάτων της νόσου του Πάρκινσον και δεν απαντούν στη λεβοντόπα και τα λοιπά αντιπαρκινσονικά φάρμακα περιλαμβάνουν:

• Διαταραχές αυτόνομου νευρικού συστήματος (δυσκοιλιότητα, ουρολογικά και σεξουαλικά προβλήματα, ορθοστατική υπόταση, διαταραχές θερμορύθμισης, πόνος, δυσφαγία, σμηγματορροϊκή δερματίτιδα).
• Πτώσεις (αστάθεια, «πάγωμα», ορθοστατική υπόταση, συνοδά νευρολογικά ή άλλα ιατρικά προβλήματα, περιβάλλον).
• Νευροψυχιατρικά προβλήματα (άνοια, ψευδαισθήσεις, διαταραχές συμπεριφοράς, κατάθλιψη).
• Διαταραχές ύπνου (αϋπνία, υπνηλία κατά την διάρκεια της ημέρας, εφιάλτες, άλλες διαταραχές του ύπνου, σύνδρομο ανήσυχων ποδιών).

Θεωρούνται συχνά πολύ σημαντικά προβλήματα διότι συνεισφέρουν σημαντικά στην αναπηρία και μάλιστα αποτελούν βασικές συνιστώσες της εξέλιξης της νόσου.

Η αντιμετώπιση ενός περιστατικού νόσου του Parkinson περιλαμβάνει καταρχάς τη διάγνωση (κλινική και παρακλινική), τη αντιμετώπιση, που αφορά τόσο στην ίδια την ασθένεια όσο και στο επιμέρους σύμπτωμα, και τέλος την πρόγνωση.

Οι θεραπευτικοί στόχοι, οι οποίοι επιτυγχάνονται με τη συνεργασία θεράποντος- θεραπευόμενου, αποσκοπούν άμεσα στη βελτίωση των συμπτωμάτων και της λειτουργικής κατάστασης του ασθενούς, με τελικό αποτέλεσμα τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του, ενώ οι μακροπρόθεσμοι στόχοι περιλαμβάνουν την αντιμετώπιση της εξέλιξης της νόσου (νευροπροστασία), τη διατήρηση της αποτελεσματικότητας της φαρμακευτικής αγωγής και την ελαχιστοποίηση των ανεπιθύμητων ενεργειών αυτής.

Χειρουργική θεραπεία νόσου Παρκινσον:

Έχουν προταθεί διάφορες χειρουργικές θεραπείες όπως τελευταία η εν τω βάθη εγκεφαλική διέγερση του υποθαλαμικού πυρήνα, η οποία είναι η πιο σύγχρονη αντιμετώπιση. Η θεραπεία αυτή που θεωρείται πρωτοποριακή εφαρμόζεται και στην Ελλάδα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών. Τα αποτελέσματα από τη Νευροχειρουργική κλινική της Πάτρας έχουν δημοσιευθεί στα εγκυρότερα ξενόγλωσσα περιοδικά και υπάρχουν θεαματικά αποτελέσματα. Σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση του ασθενούς έχουν προγράμματα εργοθεραπείας και φυσικοθεραπείας, που βοηθούν σε μία πιο αυτόνομη ζωή. Η φυσικοθεραπεία έχει ως κύριο στόχο τη διατήρηση της μέγιστης πιθανής λειτουργικότητας των ασθενών μέσω επανεκμάθησης των φυσιολογικών προτύπων κίνησης, διατήρησης της ελαστικότητας των μυών και υποκατάστασης της αδύνατης κινητικής συμπεριφοράς από μια άλλη εφικτή με παρόμοια αποτελεσματικότητα.

Πηγή: https://goo.gl/oRjaAu
https://goo.gl/ZfvJGt

Η Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων GrandCare αναλαμβάνει βαριά περιστατικά, όπως η νόσος του πάρκινσον. Πάντα υπό την επίβλεψη του γιατρού της μονάδας.